- goyun
- koyun
Beypazari ağzindan sözcükler. 2010.
goyun
Look at other dictionaries:
göyün — (Tovuz) bax göyö:ün. – Heyvanı göyün yaman böələx’ləndirer … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
sidr(ət)ülmüntəha — ə. göyün yeddinci qatında təsvir olunan bir yerin adı … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
süheyl — ə. göyün cənub tərəfində çox parlaq bir ulduz … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
səmtürrə’s — ə. göyün ən uca nöqtəsi; apogey … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
göy — 1. is. 1. Yer üzünün üzərində mavi bir qübbə kimi görünən fəza, boşluq. Göydə buludlar üzür. Göydə ulduzlar sayrışır. Bu vaxt göydə bulud göründü. // Yer üzünü əhatə edən kainat boşluğu; ənginlik, hava. Bu halda sərayi şahibən göyə bir fişəng… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qat — is. 1. Üfüqi vəziyyətdə bir birinin üstündə yerləşən cismin laylarından hər biri; lay, təbəqə. Torpağın alt qatları. Yer kürəsinin dərin qatları. Havanın üst qatları. – Bir sıra neftli sahələrin dərin qatlarında olan neft layları hələlik tədqiq… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
üz — is. 1. İnsan başının qabaq hissəsi; surət, sifət, çöhrə, sima. Üzünün ifadəsi. Qəşəng üz. – Mərcan bəy diqqətlə Kərbəlayı Qubadın üzünə baxır. Ü. H.. <Qızın> yumru, gözəl üzü və yanaqları açıq sərin havada qızarmışdı. M. İ.. // Heyvan… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
iliyyin — ə. 1) göyün yuxarı təbəqəsi; göy, səma; 2) cənnətin ən yaxşı yeri; 3) qədim yunanlara görə: göyün od və işıqla dolu ən yüksək təbəqəsi; 4) m. ərş, fələk; 5) m. real həyatdan uzaq … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
iliyyun — ə. 1) göyün yuxarı təbəqəsi; göy, səma; 2) cənnətin ən yaxşı yeri; 3) qədim yunanlara görə: göyün od və işıqla dolu ən yüksək təbəqəsi; 4) m. ərş, fələk; 5) m. real həyatdan uzaq … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
ərş — ə. 1) qübbə, günbəz; 2) taxt, taxt tac; 3) köhnə heyət elmində: göyün doqquzuncu və ən uca qatı; 4) səma, göy. Ərşi ə’la bax: ərşi müəlla; ərşi fələk yüksək fələk; fələk; ərşi müəlla göyün ən uca qatı … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
